صنعت

رضاشاه کبیر در حضور نمایندگان فضل و ادب جهان افتتاج نمود از ملاحظه کاری که ظرف 20 سال زمامداری و سلطنت رضاشاه کبیر انجام گشته بخوبی آشکار شد که مملکت گامهای سریع بسوی تجدد و تحویل برداشته است تنها برای مقایسه ای عده ای مدارس در سال 1304 در تمام کشور 109 هزار شاگرد با 6 هزار معلم وجود داشت. در صورت که در سال 1320 ایران دارای 36 هزار شاگرد بود با وجود بحرانهایی که در اثر جنگ جهانی دوم در کشور ما پدید آمد و عدم ثبات دولتها هر سال بر عده مدارس در تمام مراحل افزوده شد در سال 1322 قانون تعلیمات اجباری وضع شد و کوشش بسیار برای ازدیاد دبستان در شهرها و قصبات و دهات بعمل آمد تعلیمات متوسطه به حدی بسط پیدا کرد که از تناسب خارج شد در 1325 در اصفهان و شیراز آموزشگاه عالی بهداری برای تربیت بهدار تاسیس شد که با آموزشگاه بهداری مشهد که در سال 1319 دایر شده بود.

وضعیت دانشگاه‏ها بعد از زمان رضاشاه

 

اساس دانشکده پزشکی در آن شهرها شد. در سال 1326 دانشگاه تبریز تاسیس شد و در 1328 به موجب قانون مقرر گردید که در مراکز عمده کشور دانشگاه تاسیس شود و بتدریج دانشکده پزشکی و ادبیات و کشاورزی در شهرهای بزرگ بوجود آمد. در 1335 رسمیت دانشگاه مشهد و شیرا و در 1337 رسمیت دانشگاه اصفهان و اهواز بنام گندی شاپور اعلام شد. در 1339 دانشگاه ملی به دست شاهنشاه در تهران گشایش یافت و در سال 1341 دانشگاه شیراز با اساسنامه و مقررات جدید مبدل به دانشگاه پهلوی گردید. بهترین و مجهزترین مدارس حتی آموزشگاه رضاپهلوی بود در تهران که سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی بودجه آنرا می پرداخت. دوره آن 4 سال بود و معلمات اتریشی دروس عملی و فنی آن را به عهده داشتن و به شاگردانشان نهاد مجانی و لباس و هزینه رفت و آمد داده می شد.